Doctor400
Το στερεότυπο της εποχής μας θέλει τους γιατρούς να είναι διεφθαρμένοι λειτουργοί που πλουτίζουν παράνομα από τα φακελάκια των ασθενών και τις μίζες των φαρμακευτικών εταιρειών, και σίγουρα αυτό αφορά αρκετούς, αφού πολλοί έχουν μια σχετική ιστορία να αφηγηθούν.
Ομως η κρίση έχει φέρει στην επιφάνεια και ένα άλλο πρόσωπο των γιατρών. Αυτών που πλήττονται από την κρίση, όπως οι περισσότεροι εργαζόμενοι, που προσφέρουν εθελοντική εργασία -παρ’ όλα αυτά- σε κοινωνικά ιατρεία χωρίς να υπολογίζουν τα «διαφυγόντα κέρδη» των ιατρείων τους, που αρνούνται να χωρίσουν τους ασθενείς σε Ελληνες και μη Ελληνες, έχοντες και μη έχοντες.
«Μου έχουν λείψει τα απλά: το μεσημεριανό φαγητό, λίγος χρόνος στο σπίτι, επαρκής ύπνος… Με το μισό εισόδημα, τη διπλή δουλειά και μια φοβερά πιεστική κοινωνική ανάγκη να σε καλεί,
δεν περισσεύει πλέον χρόνος για σένα».
Η συνάντηση με την Ολγα Κεσίδου έγινε στο ιδιωτικό της ιατρείο και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως τις ώρες που έμεινα εκεί δεν είδα ασθενή να περνάει την πόρτα.
Η Ολγα είναι ΩΡΛ. Για το μισό εισόδημα σε σχέση με την εποχή προ κρίσης αναγκάζεται να λειτουργεί το ιδιωτικό της ιατρείο, να απασχολείται σε δύο κλινικές, ενώ ταυτόχρονα συμμετέχει και σε τρία κοινωνικά ιατρεία. «Να φανταστείς αυτό τον μήνα δεν πλήρωσα την ασφάλισή μου, γιατί δεν έχω. Το να μην μπορείς να πληρώσεις για λίγο τις υποχρεώσεις σου δεν πειράζει, όμως όταν αφήνεις κάποιον να πεινάσει ή να αρρωστήσει, τον ωθείς και στο έγκλημα και στο περιθώριο, και αυτό είναι πολύ κακό για όλους μας. Πρέπει να προστατεύσουμε την κοινωνική συνοχή».
«Οταν ξεκινήσαμε να αναλαμβάνουμε τέτοιες πρωτοβουλίες, είχαμε στο μυαλό μας τους μετανάστες, αφού αυτοί ήταν ανασφάλιστοι και χρειάζονταν βοήθεια. Η αναλογία έχει αντιστραφεί συντριπτικά υπέρ των Ελλήνων», λέει η Ειρήνη Νταουντάκη, γιατρός στο κοινωνικό ιατρείο Ρεθύμνης. Σύμφωνα με τα στοιχεία του, το 2008 οι ανασφάλιστοι ασθενείς στο Ρέθυμνο υπολογίζονταν στο 8% του πληθυσμού και ήταν στην πλειονότητά τους μετανάστες. Σήμερα υπολογίζονται στο 20% και η αναλογία έχει αντιστραφεί υπέρ των Ελλήνων. Στο κοινωνικό ιατρείο απασχολούνται 70 υγειονομικοί (γιατροί και νοσηλευτές), όλοι ενεργοί επαγγελματικά. Στη Θεσσαλονίκη υπολογίζονται σε 200, ενώ στην Αθήνα είναι πολύ περισσότεροι.
Αν πιστέψει κανείς τα στοιχεία της ένωσης νοσοκομειακών γιατρών (ΟΕΝΓΕ), περισσότεροι από 4.500 γιατροί πλαισιώνουν αυτές τις δομές, άμεσα ή έμμεσα, στηρίζοντας ένα σκιώδες παράλληλο κοινωνικό σύστημα υγείας για ανασφάλιστους και φτωχούς. «Αυτές οι δομές είναι μεταβατικές -ένα ανάχωμα στην κρίση- δεν θέλουμε να τις αντιμετωπίσουμε ως μόνιμες», λέει ο Δημήτρης Βαρνάβας, πρόεδρος της ένωσης.
Τα ιατρεία αυτά καλύπτουν χρόνια προβλήματα και εμβολιασμούς, ενώ πραγματοποιούν και προγράμματα ανακύκλωσης οικιακών φαρμάκων. Σε όλες τις περιπτώσεις, το δίκτυο των ιδιωτών γιατρών βοηθάει αυτές τις δομές με αφανή τρόπο, παρέχοντας υλικό, όταν προκύπτει ανάγκη. Οι ασθενείς τους είναι άνθρωποι πέραν πάσης υποψίας, όπως λέει η Ολγα Κεσίδου: «Εχω δει εμπόρους, οι οποίοι μάλιστα ήταν και κιμπάρηδες και έρχονταν στο ιδιωτικό μου ιατρείο, να καταφεύγουν τώρα στα κοινωνικά. Στην αρχή ντρέπονται όταν με βλέπουν. Μεγάλο μέρος της δουλειάς που κάνουμε είναι να τους εξηγούμε ότι δεν φταίνε για την κρίση».
Ομως τα ιατρεία αυτά δεν εξυπηρετούν μόνο όσους έχουν καταστραφεί οικονομικά βγαίνοντας εκτός παραγωγικής διαδικασίας, αλλά και τους ενεργούς οικονομικά που εργάζονται σήμερα σε καθεστώς φτώχειας. «Ερχονται εργαζόμενοι στον δήμο με μπλοκάκι, που δεν μπορούν να πληρώσουν το ΤΕΒΕ, ή χαμηλοσυνταξιούχοι που δεν μπορούν να πληρώσουν τα φάρμακα», εξηγεί η Ολγα.

Νέο στο Περιστέρι

Στο Περιστέρι, η ίδια και μια ομάδα 22 γιατρών και νοσηλευτών ετοιμάζονται την ερχόμενη Παρασκευή να κάνουν τα εγκαίνια ακόμη ενός κοινωνικού ιατρείου, σε συνεννόηση με την τοπική πρωτοβουλία αλληλεγγύης, αξιοποιώντας τη δωρεά του κτιρίου. «Πριν ακόμα ξεκινήσουμε, έρχονται και μας ζητούν φάρμακα. Εμείς απευθυνόμαστε στους συναδέλφους και στον κόσμο. Να πω τι με έχει μαγέψει; Κανείς δεν μας λέει όχι. Πολλοί γιατροί έχουν αλλάξει συνείδηση και βοηθούν όπως μπορούν, και οι ασθενείς δείχνουν εντυπωσιακή αξιοπρέπεια».
Του Ματθαιου Τσιμιτακη για την καθημερινή